Stożek rogówki

Co to jest stożek rogówki?

Rogówka jest przezroczystą, przednią częścią oka. Zdrowa rogówka ma kształt kopuły. W schorzeniu jakim, jest stożek rogówki staje się ona nieregularnie uwypuklona i staje się cieńsza. Powoduje to różnego stopnia pogorszenie widzenia, narastanie krótkowzroczności i astygmatyzmu, których nie można skorygować okularami. W bardzo nasilonych stanach może powstać blizna na szczycie stożka.

Schorzenie zazwyczaj dotyczy obojga oczu, chociaż często przebiega niesymetrycznie (tzn. w jednym oku choroba jest bardziej zaawansowana niż w drugim).

Stożek rogówki najczęściej jest rozpoznawany u młodych osób w okresie dojrzewania, u nastolatków i młodych dorosłych (średni wiek rozpoznawania 16 lat), znacznie rzadziej po 30 roku życia. W przypadkach o małym nasileniu wykrycie choroby może być opóźnione. Schorzenie ma charakter postępujący. Zmiany mogą się nasilać przez kilka – kilkanaście lat, a następnie ulegają naturalnemu zahamowaniu na różnym stopniu ich zaawansowania i upośledzenia widzenia.

Jakie są objawy?

Niewyraźne widzenie jednym lub obojgiem oczu, brak poprawy przy użyciu korekcji okularowej, szybkie narastanie wady wzroku, potrzeba częstej zmiany okularów, światłowstręt, problemy z prowadzeniem samochodu nocą, rozszczepienie światła wokół jego źródeł.

Jakie są przyczyny stożka rogówki?

Dokładne przyczyny nie są znane. Uważa się, że choroba dotyczy uszkodzenia kolagenu (materiału budulcowego rogówki), ma podłoże genetyczne – może być przekazywana w rodzinie (ok. 7% wszystkich przypadków). Często związany jest z alergiami, atopowym zapaleniem skóry. Występuje wyraźny związek pomiędzy stożkiem rogówki i pocieraniem oczu.

Jak można rozpoznać stożek rogówki?

We wczesnych i średnio zaawansowanych stadiach choroby rozpoznanie wymaga wizyty w gabinecie okulistycznym i wykonania badania w lampie szczelinowej i badań dodatkowych topografii (mapy) rogówki i pomiaru jej grubości.

Jak się leczy stożek rogówki?

W bardzo wczesnych stadiach choroby poprawę widzenia można uzyskać stosując okulary. W stanach bardziej zaawansowanych konieczne jest dobranie soczewek kontaktowych. Zwykle są to małe twarde soczewki gazoprzepuszczalne, chociaż niektóre osoby mogą widzieć dobrze stosując soczewki hydrożelowe lub inne przeznaczone specjalnie do stożka. Wszystkie one nie mają wpływu na przebieg choroby, tzn. nie nasilają jej ani też nie hamują, a jedynie poprawiają widzenie w czasie, kiedy są założone na oczy.

Cross-linking (CXL) jest najnowszą procedurą w leczeniu postępującego stożka rogówki. Polega na podawaniu na powierzchnię rogówki ryboflawiny (witaminy B2), a następnie naświetlanie promieniowaniem ultrafioletowym o odpowiednie długości fali i mocy. CXL wzmacnia strukturę rogówki poprzez zwiększenie liczby wiązań krzyżowych pomiędzy włóknami kolagenu, jej materiału budulcowego.

W wyniku zabiegu rogówka staje się sztywniejsza, a postęp choroby ulega zahamowaniu. W niektórych przypadkach obserwuje się spłaszczenie stożkowatego uwypuklenia. U wybranych pacjentów istnieje możliwość przeprowadzenia zabiegów łączonych – laserowego modelowania powierzchni rogówki z CXL.

Pierścienie śródrogówkowe (INTACS) – para łukowatych implantów wszczepianych w obwodową część rogówki w celu spłaszczenia jej przedniej powierzchni. Stosuje się w przypadkach nietolerancji soczewek kontaktowych lub w przypadkach, gdy one nie pomagają. Pozwalają uniknąć lub odłożyć w czasie przeszczep rogówki.

Przeszczep rogówki może być konieczny w przypadkach bardzo zaawansowanych stadiów choroby, przy braku możliwości poprawy widzenia innymi metodami oraz w stanach z wytworzeniem się blizn w obrębie stożka.

Rokowanie

Większość pacjentów uzyskuje poprawę widzenia stosując okulary lub soczewki kontaktowe. Mniej niż 10% chorych wymaga przeszczepienia rogówki. Przeszczep wykonany z powodu stożka rogówki ma dobre rokowanie, chociaż okres rekonwalescencji może być długi, a część pacjentów wymaga stosowania soczewek kontaktowych lub laserowej chirurgii refrakcyjnej w okresie pooperacyjnym.

W CMO Laser w terapii stożka rogówki stosujemy:

• wszczepienie pierścieni śródrogówkowych INTACS – kanały śródrogówkowe, w które są wszczepiane implanty wykonujemy z zastosowaniem lasera femtosekundowego. Dzięki temu zabieg trwa około 15 minut i uzyskuje się największą możliwą poprawę widzenia
• „szybki cross” KXLAVEDRO – cross-linkinkg z zastosowaniem jonoforezy, dzięki temu nie ma potrzeby usuwania nabłonka rogówki przed aplikacją ryboflawiny, aby uzyskać pełne wysycenie nią tkanki rogówkowej
• techniki łączone: korekcja laserowa w oparciu o topografię rogówki z cross-linkingiem (EBK+TR+KXLAVEDRO) i INTACS+ KXLAVEDRO

Nasza kadra