Stożek rogówki

Stożek rogówki jest postępującym zmniejszaniem się grubości rogówki oraz uwypuklaniem się jej w centralnej części. W rezultacie tego, rogówka przyjmuje kształt z kulistego na stożkowaty. Choroba objawia się m.in. postępującą krótkowzrocznością oraz astygmatyzmem.

Stożek rogówki jest chorobą dziedziczną, która 2-5 razy częściej dotyka mężczyzn niż kobiety. Mimo, iż stożek rogówki opisany został już w roku 1854, do dnia dzisiejszego nieznane są do końca jego przyczyny. Jest jednak wiele czynników środowiskowych i genetycznych, które są odpowiedzialne za rozwój choroby.

Istnieje wiele chorób, w przebiegu których może współistnieć stożek rogówki. Wśród nich wyróżnić możemy zespoły genetyczne, schorzenia okulistyczne oraz schorzenia ogólne.

Zespoły genetyczne:

• Alporta
• Crouzona
• Downa
• Ehlersa-Danlosa
• Marfana
• Riegera

Schorzenia okulistyczne:

• aniridia
• atrofia tęczówki
• barwnikowe zwyrodnienie siatkówki
• dystrofie tęczówki
• retinopatia wcześniacza
• wrodzona ślepota Lebera

Schorzenia ogólne:

• atopowe zapalenie skóry
• choroby psychiczne
• choroby stawów i kości
• choroby tkanki łącznej
• Zespół Barlowa

Ponadto, wśród czynników środowiskowych, które są odpowiedzialne za rozwój choroby, wymienić możemy:

• atopię, a więc nadwrażliwość, której objawami są astma, alergia, czy też egzema
• promieniowanie UV
• tarcie oczu
• soczewki kontaktowe

Korekcja stożka rogówki zwykle zaczyna się od dobrania twardych soczewek kontaktowych. Poprawiają one komfort widzenia, jednak nie hamują rozwoju choroby. Jedną z niewielu metod leczenia stożka rogówki, która faktycznie hamuje rozwój choroby, jest „cross-linking”. Metoda ta polega na utworzeniu krzyżowych połączeń między włóknami kolagenu rogówki.